Minęły bezpowrotnie czasy, kiedy każda szkoła posiadała pracownie przedmiotowe z bogatym zapleczem, gotowym do wykonania doświadczeń, eksperymentów i pokazów dotyczących KAŻDEGO omawianego zagadnienia. (Bogate gminy dbają o wszystkie szkoły w okolicy. Ale ile jest w Polsce bogatych gmin? Nawet niepubliczne szkoły mają deficyty pod tym względem.) Dziś wielu nauczycieli musi radzić sobie inaczej.

Dzisiaj mamy technologię!

Wiele zjawisk możemy oglądać w Internecie, korzystamy z aplikacji, symulacji i wielu innych cudów. Jednak prawdziwego doświadczenia nie zastąpi nic. Jest to najlepsza droga do zrozumienia (sami wiecie, jeśli widzieliście ten błysk w oku dziecka i chęć wykrzykiwania EUREKA).

Pamiętam, z czasów swojej podstawówki, że oprócz dobrodziejstw klasowego zaplecza, często korzystaliśmy z „domowych sposobów” na odkrywanie świata i praw nim rządzących.

Na lekcji fizyki bawiliśmy się surowymi ziemniakami i poznawaliśmy istotę oddziaływań międzycząsteczkowych. Niestety, nie wszystkie przyniesione ziemniaki dotrwały do piątej czy szóstej lekcji, kiedy to ta fizyka miała się odbyć. Straty w ziemniakach, niektórzy zrekompensowali dodatkowymi uwagami w dzienniczkach:

„Marcin na matematyce zjada surowego ziemniaka.”

W mojej eksperymentalnej klasie nie było siły, żeby przetłumaczyć, że zmysł smaku – to nie najlepszy pomysł, żeby badać otaczającą rzeczywistość.

Z sentymentem wracam myślami do tych wspomnień.

Jakkolwiek straszne wydają się nowe pojęcia kontrakcja, dyfuzja, ciecz nieniutonowska, w chwili, gdy możemy je zobrazować wykorzystując wodę, atrament czy mąkę ziemniaczaną, wszystko staje się przystępne, przyswajalne (nie w znaczeniu pokarmowym!), bliskie człowiekowi i nie jest fizyką z kosmosu.

SPRAWDZAĆ

DOŚWIADCZAĆ

POZNAWAĆ

Dlatego ważne jest, żeby bawić się nauką, sprawdzać, doświadczać, poznawać czy to na lekcji, czy w domu w kuchni, czy na spacerze. Materiału nigdy nie zabraknie.

Poznawanie świata nigdy się nie kończy.

😀

Sprawdź także:
Niebanalne Kinder Party